A nie mówiłem?
- Jak dojedziesz do domu, to zaparkuj u sąsiadów. - głos mojej mamy w telefonie zdradza mieszankę rozbawienia z lekkim przerażeniem.
Dojeżdżam, skręcam do sąsiadów, moja mama już brodzi w strumieniu z gumofilcami w dłoniach. Bez nich nie dostałbym się na własne podwórko.
Następnego ranka sytuacja powtarza się w odwrotnej kolejności: zakładam gumofilce i z półbutami w dłoniach brodzę przez strumień, w który zamieniła się droga. Wsiadam do auta, zmieniam buty, gumofilce lądują z tyłu na podłodze - przydadzą się po południu.
A wszystko przez to, że droga do mojej posesji biegnie pomiędzy dwoma lekko pochyłymi w jej kierunku polami. W czasie wiosennych roztopów lub gdy mocno pada, droga zmienia się w rynnę. Jedyne rozwiązanie - solidna jej przebudowa. Temat rzeka...
Dzisiaj w remizie zwołano wiejskie zebranie, podobno również w sprawie drogi. Co dalej - o tym mam nadzieję napisać za tydzień.
No jestem pod wrażeniem Pozdrawiam serdecznie Bol
OdpowiedzUsuńA mnie to nie 'ekscajtuje'. Niestety nie udokumentowałem na fotografii stanu "mojej" drogi na płaskim Mazowszu, ale bajoro żużlowo-ziemno-wodno-pośniegowe to dopiero robi wrażenie, a w porównaniu z nim Pański strumień to sielski widoczek. Przejazd tylko pojazdami gąsienicowymi, 4x4 ... albo moim Polo !
OdpowiedzUsuńJestem gotów dalej się licytować ;-)
Pozdrawiam wiosennie
Jan Dobrogosz
PS Gumofilce GÓRĄ !!!!
Górą - to bardzo dobry pomysł. Dołem nawet gumofilce mogą nie dać rady, bo im się woda wleje - górą...
OdpowiedzUsuńNa szczęście trochę już przeschło i da się przejść w miarę normalnie.
Pozdrowienia dla obu panów!
Już nie mogłam się powstrzymać , by cosik nie napisać , bo tak zaglądam tu i podczytuję , co dzieje się u Was na tej wsi anielskiej i cieszę się , że jesteście szczęśliwą rodziną i zabraniam zamykać bloga , bo bardzo ciekawi mnie co będzie dalej z waszymi wsiowymi , anielskimi losami.A tak na marginesie , to do napisania komentarza pokusiła mnie opowieść o P. Jureczku z busa.
OdpowiedzUsuń